•لاستیک طبیعی (Natural Rubber - NR): این ماده که از منابع طبیعی مثل شیره گیاهان به دست می‌آید، دارای ویژگی‌های کشسانی بالا و مقاومت مکانیکی مناسب است. لاستیک طبیعی در تولید تایر، قطعات خودرو و محصولات پزشکی به کار می‌رود.
•لاستیک استایرن-بوتادین (Styrene-Butadiene Rubber - SBR): یکی از پرکاربردترین لاستیک‌های مصنوعی است که برای کاربردهایی مانند تایر و نوارهای نقاله استفاده می‌شود. این لاستیک به دلیل مقاومت در برابر سایش و طول عمر بالا محبوبیت دارد.
•پلی‌بوتادین (Polybutadiene Rubber - BR): یک الاستومر مصنوعی که به دلیل خاصیت ارتجاعی بالا و مقاومت در برابر سایش در تولید تایر و قطعات خودرو کاربرد دارد.
•سیلیکون رابر (Silicone Rubber): یک الاستومر با مقاومت بالا در برابر حرارت و تغییرات جوی که در تولید واشرها، درزگیرها، و قطعات پزشکی استفاده می‌شود. این ماده به دلیل خواص عایق الکتریکی نیز کاربرد دارد.
•نرم‌کننده‌ها (Plasticizers): موادی که به کاهش ویسکوزیته لاستیک مذاب کمک کرده و فرآیند قالب‌گیری را تسهیل می‌کنند. نرم‌کننده‌ها همچنین به افزایش انعطاف‌پذیری محصول نهایی کمک می‌کنند.
•روان‌کننده‌های داخلی و خارجی (Internal and External Lubricants): روان‌کننده‌های داخلی به بهبود جریان مذاب کمک می‌کنند، در حالی که روان‌کننده‌های خارجی به کاهش چسبندگی مواد به قالب و تسهیل فرآیند جداسازی کمک می‌کنند.
•آنتی‌اکسیدان‌ها (Antioxidants): این مواد شیمیایی از اکسیداسیون و کاهش کیفیت لاستیک جلوگیری کرده و طول عمر محصولات را افزایش می‌دهند.
•سولفور (Sulfur): برای تقویت ساختار لاستیک و افزایش مقاومت حرارتی و مکانیکی از سولفور به عنوان عامل ولکانیزاسیون استفاده می‌شود.
•پراکسیدها (Peroxides): این مواد در فرآیند ولکانیزاسیون برای کاربردهایی که نیاز به مقاومت دمایی بالا دارند، استفاده می‌شوند.
•پلیاتیلن (Polyethylene - PE): پرکاربردترین پلاستیک جهان که در تولید بستهبندیهای مواد غذایی، لولهها و فیلمهای پلاستیکی استفاده می‌شود. این ماده به دلیل دوام و انعطاف‌پذیری بالا کاربردهای متنوعی دارد.
•پلیپروپیلن (Polypropylene - PP): پلاستیکی مقاوم در برابر حرارت و مواد شیمیایی که در ساخت ظروف بسته‌بندی، تجهیزات پزشکی و قطعات خودرو استفاده می‌شود.
•پلیوینیل کلراید (Polyvinyl Chloride - PVC): پلاستیکی سخت که در تولید لولهها، پروفیلهای ساختمانی و تجهیزات پزشکی استفاده می‌شود. این ماده به دلیل مقاومت در برابر مواد شیمیایی و رطوبت، محبوبیت زیادی دارد.
•پایدارکنندههای حرارتی (Heat Stabilizers): این مواد از تجزیه پلاستیک‌ها در اثر حرارت بالا جلوگیری کرده و طول عمر محصولات را افزایش می‌دهند.
•بازدارندههای شعله (Flame Retardants): این افزودنی‌ها برای کاهش اشتعالپذیری پلاستیک‌ها در صنایع الکترونیکی و ساختمانی به کار میروند.
•پیگمنتها و مستربچها (Pigments and Masterbatches): پیگمنتها برای رنگدهی به پلاستیک‌ها استفاده می‌شوند و مستربچها حاوی افزودنیهایی مانند رنگدانهها هستند که به منظور بهبود خواص و کاهش هزینهها به پلیمرها اضافه می‌شوند.
•الیاف شیشه (Glass Fibers): به عنوان تقویتکننده مکانیکی برای افزایش مقاومت پلاستیک‌ها در صنایع خودروسازی و ساخت‌وساز استفاده می‌شود.
•کربنات کلسیم (Calcium Carbonate): پرکنندهای ارزانقیمت که به کاهش هزینه تولید و بهبود استحکام مکانیکی پلاستیک‌ها کمک می‌کند.
•پلی‌یورتان‌ها (Polyurethanes): چسب‌هایی با مقاومت بالا که در صنایع خودروسازی و ساخت‌وساز استفاده می‌شوند.
•سیلیکون‌ها (Silicones): درزگیرهایی که به دلیل مقاومت در برابر حرارت و آب در صنایع الکترونیکی و ساختمانی کاربرد دارند.
•TPE-S (Styrene Block Copolymers): الاستومری که در تولید قطعات خودرو و محصولات پزشکی به دلیل انعطاف‌پذیری بالا و مقاومت مکانیکی استفاده می‌شود.
•TPE-O (Olefinic Thermoplastic Elastomers): به دلیل مقاومت بالا در برابر دما و عوامل محیطی، برای استفاده در کاربردهای خارجی مناسب است.
•پلیمرهای زیست‌تخریب‌پذیر (Biodegradable Polymers): موادی که برای تولید محصولات پایدار و قابل بازیافت استفاده می‌شوند.
•افزودنی‌های بازیافت (Recycling Additives): این مواد شیمیایی به فرآیند بازیافت پلاستیک کمک می‌کنند و ضایعات محیطی را کاهش می‌دهند.
